Od Haneko- C.D Saya

Wyprostowałam się jak struna. Nie śmiałam nawet drgnąć, więc tylko przeniosłam spojrzenie w bok. Kątem oka widziałam Saya i ten jego upiorny uśmieszek.

- Nie - odpowiedziałam stanowczo, choć dobrze wiedziałam, że każda odpowiedź zakończy się atakiem łaskotek. Chłopak zaśmiał się pod nosem, zbliżając się do mnie coraz bardziej. Ja natomiast odchylałam się coraz bardziej w przeciwną stronę, aż w końcu prawie spadłam z krzesła. Prawie, ponieważ wampir złapał mnie za dłoń i przyciągnął, po czym najbezczelniej w świecie zaczął mnie łaskotać. Zaczęłam piszczeć i wierzgać rękami i nogami jak mały źrebak. To był po prostu odruch niekontrolowany, którego nie mogłam nijak powstrzymać. Łaskotał mnie dobre kilka minut. Przestał dopiero, kiedy nauczyciel stanął nad nami i odchrząknął.

- Jak masz na imię? - spytał, wskazując palcem na wampira.

- Say - odpowiedział spokojnie, nadal trzymając ręce na moim brzuchu. Ja siedziałam z podkulonymi nogami, plecami do złotookiego. Zmiennokształtny westchnął teatralnie i powiedział spokojnie, ale z uśmiechem.

- Tak, więc Sayu… Lekcje integracji międzyrasowej polegają na rozmowach, a nie molestowaniu koleżanki z ogonem i uszami, która piszczy tak, że zaraz tutaj wszyscy ogłuchniemy - mimowolnie parsknęłam śmiechem i posłałam nauczycielowi słodki uśmiech, na co on tylko ponownie westchnął i ruszył w kierunku.

- A dlaczego pan nie porozmawia z nami? - spytałam przekrzywiając głowę w prawo i spychając dłonie wampira ze swojego ciała - Przecież też jest pan przedstawicielem rasy zmiennokształtnych. Mężczyzna usiadł za biurkiem i wziął do rąk książkę, po czym spojrzał na mnie.

- Ponieważ, droga…? - zaakcentował końcówkę na pytanie o imię. Tak jak zazwyczaj robią to nauczyciele, gdy zapomną czyjegoś imienia.

- Haneko - powiedziałam z szerokim uśmiechem.

- Ponieważ, moja droga Haneko, ja jestem nauczycielem. A wy uczniami i macie robić to, co wam każę - uśmiechnął się miło, a po chwili dodał - Ze mną będziecie mieli okazje porozmawiać na następnej lekcji. Poza tym Dyrektor życzył sobie, by pierwsza lekcja z tego przedmiotu była integracją klasy. Rozumiesz, moja uszasta uczennico?

Skinęłam głową z szerokim uśmiechem i spojrzałam na szatyna, siedzącego obok. Przyjrzałam mu się uważnie. Zaczęłam się zastanawiać nad tym, co stało się w bibliotece. Jak się wtedy czuł, że to zrobił? I jak czuje się teraz? Właściwie to ciekawiło mnie, czy chciałby zrobić to jeszcze raz…

- Coś się stało? - spytał, przyglądając mi się. Uśmiechnęłam się szeroko i ściszonym głosem zapytałam bez zastanowienia.

- Ugryzłbyś mnie jeszcze raz?

<Say?>